Een dag van achtervolgingen, stalkers, Bafs Grillhouse, een verschrikkelijk spookhuis en meer!

Dag twee, welkom in Constanta. We sliepen goed in hotel Coral. Wij in onze penthouse met hometrainer en de dames in hun kamer waarin ze het douchegordijn zelf omhoog hielden. We kregen een Roemeens ontbijt. Brood dat de structuur had van cake met een bord vol beleg per persoon waaronder een typische kaas. Een zoute kaas. Niemand vond hem lekker, maar Herman zei dat hij het opzich wel lustte dus dat was geregeld. Om 10 uur kwamen Marin en Ellen ons welkom heten in Roemenië. Marin kwam meteen aanzetten met zijn zelfgestookte Jenever. Ruud en Herman krijgen allebei twee liter van dit allesdodende en vlammende 65% drankje mee. Jummie!
Daarna, vertelde Ellen dat we om 06:50 werden verwacht voor het hotel de volgende dag om af te reizen. Ach joh: 06:50, doen we ff! We lagen er gisteren toch pas om 3 uur in door die belachelijke (geweldige?) voetbalwedstrijd. We gingen voor het eerst met de Maxi Taxi, voor velen een leuke belevenis. De chauffeur vond het vast ook leuk dat hij zulke mooie dames mocht vervoeren. Robin, Lieke, Babs, Claire, Indy en Babs vielen namelijk erg in de smaak bij de nogal onbeschofte Roemeense mannen. We gingen pinnen en thank god.. Mijn pas was niet 'opgegeten', fijn hè, Claudia? We namen de kabelbaan die ons van een prachtig uitzicht laat genieten. Deze kabelbaan liet prachtig het strand, de boulevard en het waterpark AquaMagic zien. We komen uit bij de kermis van Mamaia. Ik, Nika, Babs en Robin hebben de longen uit ons lijf geschreeuwd in het spookhuis. Dit spookhuis kreeg daarna, door ons overdreven gedoe tientallen bezoekers meer. De voorbijgangers hoorden al ons geschreeuw en wilden ook. Ook stond er een redelijk opvallende verschijning toe te kijken. Vooral op Nika valt dan ook zijn aandacht. We lopen verder, richting Lunapark. Het park dat Mamaia en Constanta verbindt en door Niels uiteindelijk 'dierentuin zonder dieren' werd genoemd. Het aparte was dat de man ons volgt. Hij roept nog wat naar wat kermismensen. Hieruit maakte ik op dat zijn naam Jimmy moest zijn. Jimmy heeft een crèmekleurig giletje aan, veel te klein. Ook had deze ongelooflijke sexy man een zwembroek aan, blauw en lang. Daar overheen een knalroze speedo. Tussen deze speedo en zwembroek stopte Jimmy wat vulling zodat het leek alsof hij groter geschapen was dan dat hij werkelijk was. Niet te vergeten zijn hele mooie gebit met een paar tanden hooguit die alle kanten op stonden. Ik snap echt niet dat onze meiden het daar niet warm van krijgen?! Hij volgde ons ruim een half uur. Het werd eng. Hij kwam dichterbij. Als wij stopten, stopte hij ook, als wij liepen, liep hij ook. Toen hij wel erg dichtbij bij Nika kwam was de maat vol. We hebben hem afgeschud. We lunchten en winkelden in een groot winkelcentrum. Daarna hebben we het druivenhuis nog bekeken, het huis waar andere jaren de leerlingen verbleven. We gingen met de maxitaxi terug naar het strand en ploften daar even lekker neer. Zon, zee ziekenhuis volgens Erno... Oh nee, zon zuipen ziekenhuis, he Erno! 
We aten bij Bafs Grillhouse waar we een masterlijke prestatie neer hebben gezet. We hebben namelijk met 5 mensen het dessert Brownie de la casa HELEMAAL opgegeten. Niels nam deze uitdaging zeer serieus, aangezien mevrouw Wedershoven de eerste is geweest die de brownie helemaal heeft opgegeten. Geloof mij, het was echt geen makkelijke opgave, maar het was het waard. We aten lekker, en daar kwam de eerste indrukwekkende ontmoeting met de rozenverkoopster. Alina is een jaar of 12 en verkoopt rozen om de bierconsumptie van haar vader te betalen. Het doet pijn als je hoort dat ze daarnaast last heeft van huiselijk geweld en dat ze niet mag deelnemen aan het kamp.  Dit maakte op de hele groep indruk. Toen Alina verder ging met rozen verkopen hebben wij de maxi taxi terug naar het hotel gepakt. We hebben geskyped met onze baliebeeb Moon en ik nog even met Bart, Lieke & Iris! Toen was het alweer half 1, en om 6 uur gaat de wekker. Morgen het kamp, zin in! Tot snel!