Starende mannen, gierende banden en een knallende WK wedstrijd: welkom in Roemenië

We beginnen even bij dag 1, waarbij we heftig afscheid genomen hebben van familie en vrienden. Deze bleven dan ook trouw staan totdat wij wegvlogen! Ze zagen ons lopen naar het vliegveld. Doordat Erno zo hard zwaaide naar iedereen had hij niet in de gaten dat hij keihard viel over de tas van Robin.  Dit resulteerde in gelach van de groep. De reis verliep normaal, geen vertraging en andere problemen. Wel hadden we in het vliegtuig al in de gaten dat de meiden in de smaak vielen bij de Roemeense mannen. Eenmaal aangekomen stonden Stefan en David daar om ons op te halen en naar Constanta te rijden. We haalden broodjes en watermeloen bij een supermarkt en reden aan. Ik, Erno en Herman zaten in de auto van Stefan. Stefan was een jaar of 25 en reed in een luxe audi. We aten onze broodjes en dronken een soort Roemeense limonade, Miranda. Erno liep al de hele tijd te klooien met zijn watermeloen en hierdoor drupte alles dan ook onder en alles was een puinzooi. Gelukkig gaf de spontane en sociale Stefan hier niet veel om. Zijn engels was voor Roemeense begrippennuitmuntend te noemen en Herman vond het dan ook niet erg om direct zware maarschappelijke kwesties aan hem voor te leggen. Toen ik en Erno het niet meer konden volgen kwam Erno plotseling uit het niets: 'Are you a christian?'. Verder werd er niet meer over geloofszaken gesproken. Stefan reed hard en in het drukke verkeer van Mamaia en Constanta was dit soms even spannend. Maar hij reed wel goed, heel goed. Stefan had ons gevraagd om de wedstrijd met ons te kijken, die we dan ook met heel de groep en Stefan en David hebben gekeken in  een kroeg waar jawel, de meiden weer goed in de smaak vielen bij de toch al wel aangeschoten mannen. We hebben het WK verder gekeken in onze hotelkamer. Het volgende punt om even bij stilte staan. De hotelkamer van Erno, mij, Herman en Ruud is werkelijk een penthouse te noemen. Twee badkamers, een schaakbord, twee televisies, balkon met zeezicht en zelfs een hometrainer! Als de kers op de taart is dan de blauwe verlichting die weg is gewerkt in de muur. Eigenlijk vind ik dat gewoon smerig. 

Snel volgt dag twee, ik loop nu al achter en dat was niet helemaal de bedoeling. Aangezien we morgen om 06:50 met de kinderen in de bus zitten moeten we onze rust gaan pakken! 

Tot snel, Niels